Jeżdząc na wystawy z przykroscią muszę stwierdzić, że nieznajomosc wzroca teriera walisjkiego doprowadzila iz uwaza sie ze walijczyk to taka czarno-ruda odmiana foksteriera szorstkowlosego co jest bardzo mylne :
Wygląd ogólny:
Bystry, chętny do pracy, o zwartej i proporcjonalnej budowie.
Usposobienie/charakter:
Przywiązany, posłuszny, łatwy do prowadzenia. Usposobienie wesołe, pełen temperamentu, rzadko bojaźiwy. Śmiały i nieustraszony, ale absolutnie nie agresywny, w różnorodnych okolicznościach potrafi podporządkować się i wykonać polecenia.
Mózgoczaszka:
Płaska, między uszami średnio szeroka. Stop mało zaznaczony.
Trzewioczaszka: Trufla nosowa czarna.
Kufa:
Jej długość mierzona od stopu po koniuszek nosa jest średnia.
Uzębienie:
Szczęka i żuchwa silne, dość głębokie, ładnie zarysowane. Chwyt groźny i mocny. Zgryz nożycowy, to znaczy, że górne siekacze przykrywają dolne w ścisłym kontakcie i są ustawione pionowo.
Oczy:
Małe, ciemne, głęboko osadzone, spojrzenie pełne temperamentu. Oko okrągłe, wypukłe jest niepożądane.
Uszy:
Małe, w kształcie litery 'V', małżowina nie jest zbyt cienka. Uszy są osadzone dość wysoko, noszone ku przodowi, przylegające do policzków.
Szyja:
Średniej długości i szerokości, leciutko łukowata, zgrabnie osadzona w barkach.
Grzbiet
Krótki, lędźwie mocne.
Klatka piersiowa:
Głęboka, o średniej szerokości, żebra dobrze rozwinięte, zachodzące do tyłu.
Ogon:
Dobrze osadzony, lecz nie za bardzo zadarty. Zwykle kopiowany.
Kończyny przednie:
Proste, muskularne, o mocnej kości. Łopatki długie, skośne, skierowane ku tyłowi. Śródręcza proste i mocne.
Kończyny tylne:
Silne. Uda o dobrej długości i muskulaturze. Stawy skokowe dobrze kątowane, nisko opuszczone, o mocnej kości.
Łapy:
Kocie, małe i okrągłe.
Ruch:
Przednie i tylne kończyny kierują się prosto ku przodowi i są względem siebie równoległe. Łokcie poruszają się swobodnie po osi tułowia, kolana nie odstają na boki, ani nie są ściśnięte.
Okrywa włosowa:
Włos twardy, druciany, ścisły i obfity. Za wadę uważa się brak podszerstka.
Umaszczenie:
Najlepsze czarne podpalane, szaro-czarne podpalane bez czarnych znaczeń na palcach. Kolor czarny po stawy skokowe jest wysoce niepożądany.
Wzrost i waga:
Wzrost: wysokość w kłębie nie przekracza 39 cm. Waga: wynosi 9 - 9,5 kg.
Wady:
Wszelkie odstępstwa od wzorca uważa się za wady i ocenia je według stopnia odchylenia.
Uwaga:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone w mosznie.
-------------------------------------------------------------------------------------
Komentarz :
Terier walijski - komentarz do wzorca
"Mój idealny welsh jest dżentelmenem, lecz nie snobem. Jeśli nie poluje w danej chwili, ma być spokojny i posłuszny. Na polowaniu zaś całą uwagę powinien kierować na drapieżniki nie zaś, jak czynią to niektóre z terierów na najbliższą część ciała swoich towarzyszy"
Walter S.Glynn, 1906r
Jeśli ktoś zamierza mieć spokojnego towarzysza i ciągle leżącego na kanapie - nie powinien kupować sobie welsha. Teriery walijskie to psy o wielkim charakterze, zawsze wesołe i skore do zabawy, ciągle kombinują, co by tu jeszcze napsocić. Wyczuwają doskonale, kiedy właściciel jest smutny i potrafią go rozbawić do łez. Te psiaki nie są i nie powinny być agresywne w stosunku do ludzi. Co innego z psami, terier walijski , zwłaszcza samiec to prawdziwy "macho" i to on musi rządzić! Nie ważne są rozmiary przeciwnika. Nie lubi się nikomu podporządkowywać ( tylko swojemu kochanemu właścicielowi). Welshe kochają ruch i dlatego świetnie sprawdzają się w agility (w Finlandii Zwycięzcą Świata w agility został terier walijski :Vicway DIRTY HARRY).
Przejdźmy teraz do wyglądu teriera walijskiego. Standard dość ogólnie omawia pewne punkty. Zacznijmy od głowy:
1 - ucho nie za małe i nie za cienkie, w kształcie litery V
2 - mózgoczaszka płaska i szeroka
3 - stop zaznaczony nieznacznie
4 - kufa równa długości mózgoczaszki
5 - mocne policzki ale nie "jabłkowate"
Głowa ma być prostokątna w obrysie. Długość kufy równa jest długości mózgoczaszki. Objętość kufy jest niewiele mniejsza od objętości mózgoczaszki. Szczęka i żuchwa są mocne, nie ma zapadnięć pod oczami. Głowa teriera walijskiego nie może przypominać głowy foxterriera! Linia mózgoczaszki oraz kufy oglądana z profilu tworzy linię prostą. Na pierwszy rzut oka możemy rozpoznać głowę psa oraz suki. Te ostatnie mają głowy bardziej subtelne, spojrzenie natomiast jest łagodniejsze i rozmarzone. Patrząc na psa mamy wrażenie, że przeszywa nas wzrokiem.
Uzębienie: wymagany jest nożycowy, ale toleruje się także cęgowy. Zęby duże. Zgryz powinien być pełny (czyli powinny być wszystkie siekacze oraz kły), natomiast mogą pojawiać się braki zębowe i to nie powinno być wadą podczas oceny psa.
Oczy powinny być małe, ciemnobrązowe, o migdałowym kształcie, relatywnie szeroko rozstawione. Wtedy spojrzenie psa jest uważne, wzbudzające zaufanie, wesołe, pełne ognia i inteligencji.
Różnice między głową foxterriera i welsh teriera
Uszy - linia załamania przebiega nieco wyżej niż wierzch mózgoczaszki. Nie tak jednak jak u foxterriera czy teriera irlandzkiego, ale nie tak nisko jak u airedale teriera. Są szerzej rozstawione niż u foxterriera. Gdy pies nasłuchuje, przylegają do policzków, koniuszki ich kierują się nie całkiem w stronę zewnętrznego kąta oka, ale trochę niżej od tego punktu.
szyja silna, dobrze zaznaczony kłąb, leciutko łukowata
Szyja jest mniej więcej tak długa, jak głowa. Silna i szeroka u nasady, lekko wygięta i nieco pochylona ku przodowi. Podgardle suche (czyli nie ma luźnej skóry). Ważne jest dumne noszenie głowy. Welsh - baczny obserwator - nie może sobie pozwolić na to by coś uszło jego uwadze.
Tułów prosty, żebra dobrze wysklepione, płaskie. Welsh nie może być tak krótki jak foxterier. Psy o nieco dłuższym grzbiecie posiadają lepszy ruch.
Górna granica wzrostu dla teriera walijskiego to 39 cm, wagi 9,5 kg. Terier walijski jest grubokościsty i ma trochę krótsze łapki niż foxterier. W żadnym wypadku welsh nie może wyglądać jak czarno-rudy foxterrier!!
Ogon noszony wysoko, tworzy kąt 90 stopni z grzbietem
Ogon: Zad ma prostą górną linię, ogon ustawiony jest pod kątem 90 stopni. Naturalne jest lekkie pochylenie ku przodowi. Odchylony ku tyłowi lub opuszczony albo podkulony świadczy o braku pewności i powinien być bardzo surowo oceniana na wystawach.
Kończyny przednie - gdy patrzymy na stojącego wytrymowanego welsha z boku, od podgardla przez pierś, nogi przednie po łapy biegnie linia prosta. Przedpiersie nie jest wyraźnie zaznaczone, kości ramion są skrócone. Przedramiona są proste o solidnej kości. Śródręcza są mocne i proste. Klatka piersiowa ma być elegancka i nie tak wąska jak u foxterriera.
Kończyny tylne powinny być bardzo dobrze kątowane, mocne relatywnie szeroko rozstawione. Pies stoi na nich pewnie. Dobrze kątowane znaczy, że stawy skokowe są położone dość nisko a śródstopia ustawione prawie do pionowo do podłoża. Łapy są małe, kocie. Opuszki mocne i elastyczne i koloru czarnego tak samo jak pazury. Palce zwarte w piąstkę. Patrząc na welsha ma się wrażenie, że stoi on na palcach
Ruch jest płynny o dobrym wykroku kończyn przednich i tylnych. Naturalną tendencją przy zwiększeniu tempa kłusa jest pewne zbliżanie się ku sobie łap.
Szata bardzo twarda, gęsta, dobrze przylegająca. Podszerstek w pasującym kolorze krótki i miękki. Długa sierść na głowie i kończynach jest gęsta i dość szorstka. Pies w kondycji wystawowej, wytrymowany na tułowiu ma twardy przeważnie dwucentymetrowy włos, który może się lekko falować.
Umaszczenie czarne podpalane. Czarny jest grzbiet, wierzch szyi, górna strona ogona oraz ud. Kończyny i głowa są czysto podpalane, ceniony jest ciemnorudy, ale jaśniejsze odcienie też są tolerowane. Mała biała plamka na piersi jest dopuszczalna. Także nie powinien być źle widziany płaszczyk w odcieniu szarego melanżu, grizzle czy cały rudy ogon.
Opracowała: KATARZYNA NITKA - na podstawie artykułu "Rudy zawadiaka" P. E.Chwalibóg , Pies 1/2005r
-------------------------------------------------------------------------------------
Milej lektury.
